In dit opiniestuk voor Deredactie.be geef ik mijn eerste indruk van het Klimaatakkoord van Parijs in December 2015. Het Akkoord wordt beschouwd als een 'historische mijlpaal', maar ook bekritiseerd als een 'lege doos'.
Het Akkoord is inderdaad een mijlpaal, omdat het niet zo vaak voorvalt dat alle landen ter wereld tot een consensus komen over een substantieel akkoord. Echter, of het Akkoord uiteindelijk de geschiedenis in zal gaan als een historische mijlpaal of een lege doos blijft afhankelijk van de concrete acties en beleidsmaatregelen die genomen worden. Drie aspecten zijn hierbij van belang. Ten eerste zijn de klimaatplannen van de nationale overheden slechts intenties, die holle woorden blijven als ze niet omgezet worden in concrete beleidsmaatregelen. Die klimaatplannen moeten ook een pak ambitieuzer worden om klimaatverandering effectief tegen te gaan. Ten tweede is de focus op tussentijdse doelstellingen (bijvoorbeeld emissiereducties tegen 2020 of 2030) niet erg adequaat, omdat de langetermijndoelstellingen na 2030 en zeker na 2050 enorm veeleisender zullen zijn. Ten derde zijn de inspanningen om ontwikkelingslanden te helpen bij mitigatie van en adaptatie aan klimaatverandering ontoereikend. Verhoging van deze inspanningen is noodzakelijk om klimaatdoelstellingen op een rechtvaardige wijze te behalen. Ik concludeer optimistisch te blijven, zij het voorzichtig... Lees hier het volledige opiniestuk. Dit stuk is gebaseerd op deze Blog Post voor Justice Everywhere (Engels)
0 Comments
|